Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

ΜΗ ΒΛΑCΦΗΜΗC ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗ CΟΥ

Στην Ελλάδα μας,
στην χώρα της αλήθειας και της Ορθοδοξίας, στην πατρίδα που πρέπει να ευωδιάζη απο τα άνθη της δοξολογίας και της ευγνωμοσύνης, στην χώρα των αγίων, στην πατρίδα του ηλίου και του φωτός, όλοι έχουμε ανάγκη από ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Μετάνοια για ένα σατανικό πάθος που χωρίζει απο τον Θεό και συγχρόνως προσβάλλει τον πολιτισμό μας: το πάθος της ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ;

Η βλασφημία των θείων είναι ένα απο τα πιο καταραμένα αμαρτήματα. Γιατί προέρχεται απο εωσφορικόν εγωισμό και διαβολικήν υπερηφάνεια. Δείχνει ότι ο βλάσφημος αποδίδει όλα τα κακά και τιςαναποδιές στον Κύριο και Θεόν του παντός. Σ' Αυτόν που είναι η πηγή όλων των καλών και τίποτε κακόν δεν εποίησεν.
Ο βλάσφημος είναι αχάριστος. Ενώ θα έπρεπε να ευχαριστεί αδιάκοπα τον Δημιουργό του ημέρα και νύκτα για όλες τις αφανείς και φανερές ευεργεσίες, για όλα τα πνευματικά και σωματικά δώρα του Κυρίου, όχι μόνο δεν ευχαριστεί τον Θεό, αλλά και τον υβρίζει. Είναι αχάριστος και υβριστής. Αλλά και ανόητος. Πετροβολάει τον Ουρανο! και οι πέτρες πέφτουν στην άδεια, την κενή απο σύνεσι κεφαλή του.
Ο βλάσφημος είναι και αχάριστος και υβριστής και ανόητος και δαιμονόπληκτος.Διότι η βλασημία είναι έργον διαβολικόν.
Απο που προήλθεν η βλασφημία των θείων; Απο την κακία, την μοχθηρία, το μίσος των Τούρκων κατά της αγίας μας θρησκείας, κατά των Χριστιανών. οι Τούρκοι βλασφημούσαν τον Χριστό, την Παναγία μας, τον Τίμιον Σταυρό. Και, όμως, στα Μουσουλμανικά κράτη εάν κάποιος τολμήση να βλασφημήση τον Μωάμεθ (αυτον που είχε πέντε γυναίκες) θα του κόψουν τον λαιμό.
Συ, λοιπόν, αδελφέ μου βλάσφημε, καταλαβαίνεις τι κακό κάνεις, τι κακό λαλεί η γώσσα σου όταν βλασημής; Συναισθάνεσαι που βρίσκεσαι όταν υβρίζης τον Αληθινό Θεό, τον Σωτήρα σου; Συλλαμβάνεις το βάραθρον της αβύσσου που πέφτεις όταν υβρίζης το Φως κσι την Αλήθεια,την Αγάπη και την Σωτηρία του κόσμου; Εκείνον που τρέμουν τα σύμπαντα και οι μυριάδες αγγέλοι μετά φόβου και τρόμου παρίστανται ενώπιον του.  Εκείνον που μ έναν Του λόγοέπλασε την γην και τον ήλιο και τα άστρα του ουρανού. Εκείνον που έπλασε και σένα άνθρωπο λογικό εκ του μηδενός.
Εάν θεωρείται παράπτωμα να υβρίσεις τον Μωάμεθ ή τον πρόεδρο της Δημοκραίας ή τον Πρωθυπουργό ή εναν επίσημο πρόσωπο, πόση ασέβεια είναι να υβρίζης τον Θεάνπρωπον ιησούν Χριστόν ή την Πανυπερευλογημένη θεοτόκον μητέρα του Χριστού Παναγία μας ή τον Ζωοποιόν Τίμιον Σταυρό;

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Ο Αποστολος Αγιος Θωμας


Ο Άγιος Θωμάς ο Απόστολος ήταν μεταξύ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου και ανήκε σε οικογένεια αλιέων. Ο Θωμάς, λοιπόν, μετά την Ανάσταση του Χριστού και την πρώτη εμφάνισή Του στους μαθητές, δυσπιστούσε σ' αυτά που του έλεγαν αυτοί. Αλλά ο Κύριος επανεμφανίστηκε στους μαθητές μέσα στο υπερώον, όταν μεταξύ τους βρισκόταν και ο Θωμάς. Τότε ο Κύριος προέτρεψε το Θωμά να ψηλαφήσει τις πληγές από τα καρφιά που Τον σταύρωσαν, και να μη γίνεται άπιστος, αλλά πιστός. Εκθαμβωμένος ο Θωμάς, προσκύνησε και ανεβόησε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Η δε απάντηση του Κυρίου ήταν τέτοια, που θα διδάσκει όλους όσους θέλουν να δυσπιστούν στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Είπε, λοιπόν, ο Κύριος: «ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Δηλαδή, λέει ο Κύριος στο Θωμά, πίστεψες επειδή με είδες. Μακαριότεροι και περισσότερο καλότυχοι είναι εκείνοι, που αν και δεν με είδαν, πίστεψαν.

Η παράδοση αναφέρει ότι ο Θωμάς μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος πήγε και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πέρσες, Μήδους και τους Ινδούς. Στην Ινδία, συνελήφθηκε από τον Βασιλία Mισδαίο, γιατί κατήχησε και βάπτισε τον γιό του Aζάνη, την γυναίκα του Tερτία και της κόρες του Mυγδονία και Nάρκα. Αφού τον φυλάκισε τον παρέδοσε σε πέντε στρατιώτες, οι οποίοι αφού τον ανέβασαν σε κάποιο βουνό τον θανάτωσαν δια λογχισμού. Έτσι, τον αξίωσε ο Θεός όχι μόνο να κηρύξει το Ευαγγέλιό Του, αλλά και να δώσει τη ζωή του γι' Αυτόν.

Όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.



Γέροντα, που οφείλεται η γκρίνια και πως μπορείς να την αποφύγης; 

- Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζει κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει , αλλά δοξάζει τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει , για να του τα φέρει όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει. 
Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι (διάβολος) και μας κάνει να μη μας ευχαριστεί τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάη πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του Θεού. Να, ξέρω κάποιον εκεί στο Όρος που, αν βρέξει και του πεις « πάλι βρέχει », αρχίζει : « Ναι , όλο βρέχει, θα σαπίσουμε από την πολλή υγρασία » . Αν μετά από λίγο σταματήσει η βροχή και του πεις « ε, δεν έβρεξε και πολύ », λέει: « Ναι, βροχή ήταν αυτή; Θα ξεραθεί ο τόπος ...; » . Και δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλά στο μυαλό, αλλά συνήθισε να γκρινιάζει. Να είναι λογικός και να σκέφτεται παράλογα! 




Η γκρίνια έχει κατάρα. Είναι σαν να καταριέται ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του , οπότε μετά έρχεται η οργή του Θεού. 



Στην Ήπειρο γνώριζα δύο γεωργούς . Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυο χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. « Θα κάνω ότι προλάβω » , έλεγε. Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή ,γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψει, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας, και όμως για όλα έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός » και όλα του πήγαιναν καλά. Ο άλλος είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λπ. ,δεν είχε και παιδιά. Αν τον ρωτούσες « πώς τα πας; » , « άστα, μην τα ρωτάς » , απαντούσε. Ποτέ δεν έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός », όλο γκρίνια ήταν. Και να δείτε, άλλοτε του ψοφούσε η αγελάδα, άλλοτε του συνέβαινε το ένα, άλλοτε το άλλο. Όλα τα είχε, αλλά προκοπή δεν έκανε. 
Για αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται ,αν γευθούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. Πώς όμως να τις γευθούμε, αφού ο Θεός μας δίνει λ.χ. μπανάνα και εμείς σκεφτόμαστε τι καλύτερο τρώει ο τάδε εφοπλιστής; Πόσοι άνθρωποι τρώνε μόνον ξερό παξιμάδι, αλλά μέρα-νύχτα δοξολογούν τον Θεό και τρέφονται με ουράνια γλυκύτητα ! Αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν μια πνευματική ευαισθησία και γνωρίζουν τα χάδια του Θεού. Εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε , γιατί η καρδιά μας έχει πιάσει γλίτσα και δεν ικανοποιούμαστε με τίποτε. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα. 

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή» 
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 
ΛΟΓΟΙ Δ 
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Στον κήπο της Γεσθημανής


Προσεύχεται απόψε ο Χριστός
στον ανθισμένο κήπο μοναχός Του
Ω ! πόσο Του πληγώνει την καρδιά
του Γολγοθά η οδύνη κι΄ ο Σταυρός Του !

Η νύκτα παραστέκει σιωπηλή
στην αγωνία Του Χριστού την τόση ,
κι΄ όμως δεν βρέθηκε κανείς
παρηγοριά Στον Λυτρωτή να δώσει.

Καθώς προσεύχεται με πόνο στην καρδιά
Ιδρώτας στάζει από το μέτωπό Του
Ω ! πόσο Του πληγώνει την καρδιά
του Γολγοθά η οδύνη κι΄ ο Σταυρός Του !



Στον Παθόντα Κύριο



"Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σύ που έκλαψες για το φίλο Σου Λάζαρο και τα μάτια Σου έσταξαν δάκρυα λύπης και συμπάθειας, δέξου τα δάκρυα της πικρίας μου. Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου. Με τα τραύματά Σου γιάτρεψε τα τραύματά μου. Με το Άγιο αίμα Σου άγνισε το αίμα μου και η ευωδία του ζωοποιού Σου σώματος ας μοσχομυρίσει και το δικό μου σώμα. Η χολή, που Σε πότισαν, ας γλυκάνει την ψυχή μου απ΄ τις πικρίες, που με πότισε ο αντίδικος. Το σώμα Σου, που το τάνυσαν πάνω στο Σταυρό, ας ανεβάσει σε Σένα το νου μου, που τον τράβηξαν κάτω οι δαίμονες. Το κεφάλι Σου, που έγειρε πάνω στο Σταυρό, ας υψώσει το δικό μου κεφάλι, που το ταπείνωσε ο εχθρός. Τα Πανάγια χέρια Σου, που καρφώθηκαν από τους απίστους στο Σταυρό, ας με τραβήξουν απ΄ τον γκρεμό του χαμού, όπως υποσχέθηκε το Πανάγιο Σου στόμα. Το πρόσωπό Σου, που δέχθηκε χτυπήματα και φτυσίματα από τους καταραμένους, ας ομορφήνει το πρόσωπό μου, που το ασχήμιναν οι ανομίες μου. Η ψυχή Σου, που απ΄το Σταυρό την παρέδωσες στον Πατέρα Σου, ας με οδηγήσει στη Χάρη Σου.
Δεν έχω καρδιά έμπονη για αναζήτησή Σου. Δεν έχω μετάνοια, ούτε κατάνυξη, πράγματα που φέρνουν τα παιδιά στην κληρονομιά τους. Δεν έχω, Κύριε, δάκρυ ικετευτικό. Σκοτίστηκε ο νους μου με τα βιοτικά και υλικά, και δεν έχει τη δύναμη να σε δει με πόνο και συμπάθεια. Πάγωσε η καρδιά μου απ΄το πλήθος των πειρασμών και δεν μπορεί να ζεσταθεί με τα δάκρυα της αγάπης για Σένα.
Αλλά Σύ, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησέ μου ολοκληρωμένη μετάνοια και καρδιά έμπονη για να βγω και να Σ΄αναζητήσω μ΄όλη μου την ψυχή, γιατί, χωρίς Εσένα, είμαι ξένος κάθε καλού. Χάρισέ μου, λοιπόν, Αγαθέ, την Χάρη Σου. Ο Πατέρας Σου... ας ξανακαινουργώσει μέσα μου την Εικόνα Σου. Σε εγκατέλειψα - μή μ΄εγκαταλείψεις. Μακρύνθηκα από Σένα - βγες να μ΄αναζητήσεις, να με βρεις και να με ξαναβάλεις στο κοπάδι των λογικών Σου προβάτων, και να με θρέψεις, μαζί μ΄αυτά, με τη χλόη των Θείων Σου μυστηρίων, των οποίων τόπος είναι η καθαρή καρδιά, στην οποία παρουσιάζεται και η έλλαμψη των αποκαλύψεών Σου, που είναι παρηγοριά κι αναψυχή γι΄αυτούς που κοπίασαν για Σένα με θλίψεις και ποικίλα βάσανα. Μακάρι ν΄αξιωθούμε κι εμείς να δούμε αυτή την έλλαμψη, με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. "

.(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ - xristianoss.blogspot.com

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.






ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 


ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.


Σὲ τί βρίσκεται ἡ χριστιανικὴ τελειότητα. Γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσῃ κάποιος, πρέπει νὰ πολεμᾷ. Τὰ τέσσερα
ἀναγκαῖα σ᾿ αὐτὸν τὸν πόλεμο.
Δὲν πρέπει νὰ ἐμπιστευώμαστε, οὔτε νὰ δίνουμε θάρρος ποτὲ στὸν ἑαυτό μας.
Ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.
Πῶς πρέπει νὰ ἐκπαιδεύουμε τὸ νοῦ μας, γιὰ νὰ τὸν φυλᾶμε ἀπὸ τὴν ἀμάθεια.
Γιατί δὲν διακρίνουμε σωστὰ τὰ πράγματα καὶ μὲ ποιὸν τρόπο μποροῦμε νὰ τὰ γνωρίζουμε. 


ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ - http://xristianoss.blogspot.com/

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Να επιμείνεις στην τήρηση των εντολών του Θεού, κι ας μην έχεις αισθητή την πείρα της θείας χάρης

Εσύ να φυλάξεις τους κοινούς κανόνες της μοναχικής ζωής, για να λυτρωθείς από τις κοσμικές φροντίδες που σε απομακρύνουν από τη θεωρία του Θεού. Εάν στο μεταξύ, προτού προλάβεις να λυτρωθείς, έρθει μέσα σου η χάρη του Θεού, να το θεωρήσεις ότι είναι δώρο του Θεού, και όχι καρπός των κόπων σου. Αν δεν συμβεί αυτό, να ακολουθήσεις τον κοινό δρόμο όλων των ανθρώπων, τηρώντας τις εντολές του Θεού, όπως τις διδάχθηκες, και έτσι να ανεβείς ψηλά στον πνευματικό πύργο.

Τί σημαίνει να έχεις, ή να στερείσαι, τη θεία χάρη


Όταν αυξηθεί η χάρη του Θεού στον άνθρωπο, τότε από τον πόθο της αρετής καταφρονεί το θάνατο, και βρίσκει πολλούς λόγους, στην ψυχή
του, για να υποφέρει τις θλίψεις. Και όσα θεωρούνται βλαβερά για το σώμα, και επέρχονται ξαφνικά στην ανθρώπινη φύση, για να την κάνουν να υποφέρει, δεν τα λογαριάζει καθόλου, συγκρίνοντάς τα με τα ελπιζόμενα αγαθά. Άλλωστε, δεν είναι δυνατό να γνωρίσει την αλήθεια χωρίς τους πειρασμούς που παραχωρεί ο Θεός. Και αυτό το ξέρει καλά.
Όταν όμως ο άνθρωπος στερηθεί πολύ τη χάρη του Θεού, τότε όλα τα λυπηρά που αναφέραμε βρίσκονται μπροστά του, και νομίζει ότι οι ανθρώπινες γνώσεις του, με τις οποίες εξετάζει τα πράγματα, είναι ανώτερες από την πίστη στο Θεό, και ότι η εμπιστοσύνη στο Θεό σε τίποτε δε βοηθάει, και ότι η πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο είναι ανύπαρκτη. ΢ε όλα αυτά, είναι μέσα οι πονηροί δαίμονες, που τον ενεδρεύουν και του ρίχνουν τα βέλη τους, χωρίς να το καταλαβαίνει.

Η προσευχή που ακολουθεί την ανάγνωση των θείων Γραφών

Όταν σηκωθείς να προσευχηθείς ή να κάνεις τον κανόνα σου, μετά από προσεκτική ανάγνωση των θείων Γραφών, ο νους σου δε θα πηγαίνει στα κοσμικά θεάματα και ακούσματα, αλλά στα θεία νοήματα που διάβασες.


Με αυτό τον τρόπο λησμονείς τα κοσμικά, και ο νους σου φθάνει στην καθαρότητα. Αυτό εννοούσαν οι Πατέρες, όταν έλεγαν ότι η ψυχή, την ώρα της προσευχής, βοηθιέται από την ανάγνωση, και το αντίστροφο. Ότι από την προσευχή φωτίζεται η ψυχή στην ανάγνωση. Έτσι λοιπόν, με την ανάγνωση αποφεύγεις την εξωτερική σύγχυση, και φωτίζεται η ψυχή σου, ώστε να προσεύχεται πάντοτε χωρίς κούραση και ταραχή.

Ο κίνδυνος της πλάνης και της υπερβολής


Όταν θέλεις να διεισδύσεις στα θεία νοήματα, και φοβάσαι μήπως πλανηθείς να έχεις το εξής σημείο για σιγουριά. Όταν αρχίζει η θεία χάρη και ανοίγει τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής σου, για να αισθάνεσαι τις άγιες εμπειρίες, τότε αρχίζουν να τρέχουν δάκρυα σαν ποτάμι από τα μάτια σου, ώστε να πλένονται και τα μάγουλά σου. Σότε ο πόλεμος που σου φέρνουν οι αισθήσεις συμμαζεύεται και έρχεται μέσα σου η γαλήνη. Όποιος σου πει αντίθετα απ’ αυτά που σου λέω, μην τον πιστέψεις. Πιο φανερό σημείο στο σώμα μας από τα δάκρυα μη ζητήσεις. Όταν, πάλι, ο νους υψωθεί ψηλά και δεν επηρεάζεται αρνητικά από τα κτίσματα, τότε παύουν και τα δάκρυα και οι σωματικές κινήσεις και η λειτουργία των αισθήσεων, και βλέπεις μυστήρια.


Όταν βρεις μέλι, να φας με το μέτρο, για να μην κορεσθείς, και το ξεράσεις. Μερικές φορές σκιρτά, και θέλει από μόνη της να ξεπεράσει τα όριά της, και να μάθει όσα είναι πάνω από τη φυσική της δύναμη. Πολλές φορές μάλιστα, ενώ διαβάζει τις Γραφές και θαυμάζει αυτά που είναι γραμμένα, κάτι βαθύτερο καταλαβαίνει και χαίρεται. 


Όταν όμως, κατά θείαν οικονομία, συγκρίνει τον εαυτό της (η ψυχή) με ό,τι υπερφυσικό εννόησε, αναλογίζεται σε ποιά μυστήρια διείσδυσε και τι υψηλές θεωρίες εγνώρισε. Σότε όμως βρίσκει τη φυσική της δύναμη τόσο υποδεέστερη και μικρότερη σε σύγκριση με κείνα τα θεία μυστήρια, ώστε την πιάνει φόβος και τρόμος, και βιάζεται να γυρίσει στα φυσικά χαμηλά μέτρα της. Σκέφτεται δηλαδή ότι δεν πρέπει να ερευνά τα υπέρλογα, αλλά να σιωπά, για να μην απολεσθεί. Όταν όμως ο Θεός σου δώσει εξουσία να κατανοήσεις κάτι από τα μυστήριά του, να δεχθείς αυτή την ευλογία με ταπείνωση, και να μη φερθείς με αναίδεια κατά των θείων μυστηρίων, αλλά να προσκυνήσεις και να δοξολογήσεις, και με σιωπή και δέος να ευχαριστήσεις το Θεό. Γιατί, όπως δεν είναι καλό να φάμε πολύ μέλι (Παροιμ. 25, 27), έτσι δεν είναι καλό να εξερευνούμε, πέρα από τις δυνάμεις μας, τα θεία λόγια. Γιατί, θέλοντας να γνωρίσουμε τα μακρινά πράγματα, που είναι δυσπρόσιτα λόγω της τραχύτητας του δρόμου, μπορεί να εξασθενήσει η οπτική δύναμη της ψυχής μας και να βλαφθεί.

Η μελέτη των λόγων του Θεού στην ησυχία

Να διαβάζεις τα ευαγγέλια και τους διδασκάλους και Πατέρες της Εκκλησίας σε έρημο και ήσυχο τόπο, και να ελευθερωθείς από την πολλή φροντίδα του σώματος και από την ταραχή των κοσμικών πραγμάτων, για να γευθεί η ψυχή σου, με την επιμονή της, την γλυκύτητα από την κατανόησή τους. Αυτή η γλυκύτητα είναι ανώτερη από κάθε τι που μπορούμε να αισθανθούμε με τις αισθήσεις μας. 
Να μη βάζεις στην ίδια μοίρα τα σοφά λόγια των αγίων και τα πλαστά λόγια των ψευδολόγων, που πουλάνε και εμπορεύονται τα θεία λόγια, για να μη μείνεις στο σκοτάδι μέχρι να τελειώσει η ζωή σου, και στερηθείς το κέρδος τους, και ταραχθείς την ώρα του πολέμου σαν πλανεμένος και πέσεις στο βόθρο της άρνησης.

Η γλυκύτατη μελωδία των λόγων του Θεού


Διηγούνται για ένα πουλί που το λένε σειρήνα, ότι όποιος ακούσει τη μελωδική φωνή του, τόσο πολύ αιχμαλωτίζεται, ώστε το ακολουθεί στην έρημο και ξεχνάει εξαιτίας του και τις ανάγκες της ίδιας του της ζωής και, στερούμενος τα απαραίτητα, πέφτει και πεθαίνει.


 Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην ψυχή. Όταν δηλαδή εμπέσει μέσα της η ουράνια γλυκύτητα, τότε,
από τη γλυκιά μελωδία των λόγων του Θεού, που τα αισθανόμαστε στο νου μας, ολόκληρη η ύπαρξή μας ακολουθεί το δρόμο της μελωδίας αυτής, με αποτέλεσμα να ξεχάσει τις σωματικές ανάγκες αυτής της ζωής, και ακόμη, να χάσει και την όρεξη για φαγητό, και να υψωθεί, από τούτη τη ζωή, προς το Θεό.

Η μελέτη των θείων Γραφών μας ανακαινίζει και μας καθοδηγεί

Ο σωματικός κόπος και η μελέτη των θείων Γραφών φυλάσσει την καθαρότητα του νου. Σον κόσμο πάλι, τον ενισχύει η ελπίδα και ο φόβος του Θεού. Σην ελπίδα και το φόβο στηρίζουν μέσα μας η φυγή από τους κοσμικούς ανθρώπους και η αδιάλειπτη προσευχή. 
Μέχρι να δεχθεί ο άνθρωπος τη χάρη του Παρακλήτου, χρειάζεται να μελετά τις θείες Γραφές, για να εντυπωθεί μέσα του η μνήμη του καλού, και για να ανακαινισθεί, με τη συνεχή ανάγνωση, η κίνηση της ψυχής του προς το αγαθό, και για να φυλάξει την ψυχή του από τους επικίνδυνους δρόμους της αμαρτίας. 


Διότι ο αρχάριος αγωνιστής δεν απέκτησε ακόμη την πνευματική δύναμη που αποδιώκει την πλάνη: αυτή την πλάνη, που αιχμαλωτίζει τις ψυχωφελείς ενθυμήσεις και επιφέρει ψυχρότητα σκορπίζοντας εδώ κι εκεί το νου μας. 
Διότι, όταν η δύναμη του αγίου Πνεύματος κυριαρχήσει στην ψυχή και την καθοδηγεί, τότε, αντί των γραπτών εντολών και των νόμων των θείων Γραφών, πιάνουν ρίζες και βλασταίνουν στην καρδιά οι εντολές του αγίου Πνεύματος.
 Και τότε διδάσκεται ο άνθρωπος μυστικά, από το άγιο Πνεύμα, και δε χρειάζεται πια τη βοήθεια των γραμμένων λόγων των θείων Γραφών, οπότε η μνήμη των λόγων του Θεού παραμένει αβλαβής, μακριά από τον κίνδυνο της πλάνης και της λήθης.

Η μελέτη των θείων Γραφών μας φυλάγει από τα πάθη


Αν ο μοναχός σταματήσει για ένα μικρό διάστημα να διαβάζει τις θείες Γραφές, και να σκέφτεται θα θεία νοήματά τους, δυναμώνοντας έτσι την αναζήτηση της αλήθειας του Θεού ανάλογα με τα πνευματικά του μέτρα, και αν δεν προφυλάξει τον εαυτό του από την επήρεια των πραγμάτων του κόσμου, ώστε να έχει και την καρδιά του φυλαγμένη και την εργασία των αρετών ευλογημένη, στην περίπτωση αυτή ο μοναχός θα παρασυρθεί στα πάθη. 


Καλό είναι, λοιπόν, να αυξήσει το φυσικό του πόθο για τις αρετές, και να μην παύσει να αναζητεί και να ερευνά, στις θείες Γραφές, το θέλημα του Θεού, και να ποθεί το Θεό, που τον αισθάνεται ακόμη μακριά του και, ακόμη, καλό είναι, αν δεν εγνώρισε μέσα του την αποκάλυψη του Θεού, και μόνο με την απλή ανάγνωση των θείων Γραφών να τρέφει τους καλούς λογισμούς του και να τους συγκρατεί, για να μην κλίνουν προς τα πάθη, και να μη δεχθεί διαβολικό σπόρο με τη μορφή του καλού, αλλά να φυλάξει την ψυχή του με τον πόθο του Θεού. 


Εάν λοιπόν, κάνει όλα αυτά, και ζητήσει την ευλογία του Θεού με έμπονη προσευχή και με υπομονή, ο Θεός θα του δώσει ό,τι ζητάει, και θα του ανοίξει τη θύρα της ευσπλαχνίας του, και μάλιστα για την ταπείνωσή του.

Η νοητή ακτίνα που φωτίζει


Ό,τι διαβάζεις στις θείες Γραφές, πρόσεξε να διακρίνεις το σκοπό των λόγων, για να εμβαθύνεις και να καταλάβεις καλά το βάθος των αγίων νοημάτων. Αυτοί που οδηγούνται από τη θεία χάρη, για να φωτισθούν στη ζωή τους, πάντοτε αισθάνονται κάτι σαν νοητή ακτίνα, που περνάει μέσα από τους στίχους και ξεδιαλύνει το βαθύτερο περιεχόμενο των απλών λόγων, για ν’ αποκτήσει η ψυχή πνευματική σύνεση.
Ο άνθρωπος που διαβάζει σοφούς στίχους, χωρίς να καταλαβαίνει το θαυμάσιο νόημά τους, έχει και την καρδιά του απογυμνωμένη, και σβήνει την αγία δύναμη των λόγων των Γραφών, που χαρίζει στην καρδιά γλυκύτατη γεύση.

ΕΓΚΑΤΕΙΑ ΝΗΣΤΕΙΑ


Με γεμάτο στομάχι
56. Με γεμάτο στομάχι μην έχεις την αναίδεια να εξετάσεις και να εξερευνήσεις τίποτε από τα θεία πράγματα και νοήματα, για να μη μετανοιώσεις ύστερα. Βάλε καλά στο μυαλό σου τι λέω: Με γεμάτο στομάχι δεν είναι δυνατό να γνωρίσεις τα μυστήρια του Θεού.


Η στέρηση οδηγεί στην εγκράτεια


57. Αν έχεις στο κελί σου πράγματα μη αναγκαία για την καλογερική ζωή, σκόρπισέ τα αμέσως σ’ αυτούς που τα χρειάζονται. Εάν όμως δεν έχεις, να μη θέλεις ν’ αποκτήσεις. Καθάρισε το κελί σου από οτιδήποτε κάνει απολαυστική τη ζωή σου και από τα περιττά πράγματα. Διότι, και χωρίς να θέλεις, η έλλειψη των πραγμάτων που αναπαύουν, σε οδηγεί στην εγκράτεια. Επειδή, όταν έχουμε άφθονα υλικά αγαθά, δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τον εαυτό μας.


Συνέπειες της γαστριμαργίας

ΚΛΙΜΑΞ. ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΙΩΑΝΝΟΥ.

Ἱερόν Εὐαγγέλιον

Ἀποφθέγματα ἀββάδων (β')


Ἀββᾶς Ἰωάννης (Κ)
Ἔγραψε ὁ ἀββᾶς Ἰωάννης: ἀπόφευγε ὡς ἀπὸ μάστιγος τοὺς τῶν πτωμάτων τόπους· καρποῦ γὰρ μὴ παρόντος, οὐ συχνῶς ὀρεγόμεθα.

Ἀββᾶς Εὐδόκιμος (Μ)
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος: «Αὐτὸς (ὁ διάβολος) μισεῖ τὸν ἄνθρωπο, ὅσο δὲν μπορεῖ νὰ φανταστεῖ ὁ ἄνθρωπος τὶ εἴδους μίσος εἶναι αὐτό».
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος: «μετάνοια καὶ ἀγάπη λείπουν ἀπὸ τὸν διάβολο».
Ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος εἶπε γιὰ τὸν πονηρό: «Αὐτὸς λέει πολλά».
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος: «Ὁ μιλήσας πολλάκις μετανοήσας, ὁ δὲ σιωπήσας ποτέ».
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος: «ἀργολογία μήτηρ πάσης κακίας».
Ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος εἶπε σὲ ἀδελφὸ «Ἱκετευτικὰ νὰ παρακαλᾶς τὸν Κύριο».
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος: «μὴν ἀφήνεις τὸν λογισμὸ νὰ πηγαίνει ἀπὸ 'δῶ καὶ ἀπὸ 'κεῖ».
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος γιὰ νὰ γλυτώσει κάποιος ἀπὸ ἕναν μέγιστο πειρασμὸ: «Τοῦτο τὸ γένος δὲν ἐκπορεύεται παρὰ μὲ Νηστεία καὶ Προσευχή».
Ρώτησε ἀδελφὸς τὸν ἀββᾶ Εὐδόκιμο γιὰ τὴν εὐχὴ καὶ τοῦ εἶπε: ἐσὺ νὰ τὴν λὲς «Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», ἐπιμένοντας στὸ «ἡμῶν» λέγοντας Κύριος ποιανοῦ;
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐδόκιμος ὅτι γιὰ νὰ γίνει ἡ νοερὰ προσευχή καρδιακή παίρνει πολύ χρόνο. Καὶ ὅταν ἀποκτήσεις τὴν καρδιακὴ προσευχή αἰσθάνεσαι πόνο στὴν καρδιά.

Ἀποφθέγματα ἀββάδων (α')


Ἀββᾶς Παῦλος (Σ)
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Παῦλος: «μὴ κατακρίνετε. πολλὲς φορὲς γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὴν κατάκρισή μας λέμε μὰ τὴν ἀλήθεια λέω! Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν εἶπε νὰ κατακρίνεις ἀλήθεια ἢ ψέμματα, εἶπε νὰ μὴν κατακρίνεις καθόλου.»
Εἶπε πάλι ὁ ἀββᾶς Παῦλος ἕνας εὔκολος δρόμος ποὺ ὀδηγεῖ στὴν καθαρὴ καρδιὰ καὶ ἀληθινὴ ταπείνωση, καὶ ὄχι ταπεινολογία, εἶναι ἡ τήρηση τῆς ἐντολῆς «μὴ κρίνετε».
Eἶπε ὁ ἀββᾶς Παῦλος: πολλοὶ προσκυνητὲς ἔρχονται καὶ μὲ ρωτᾶνε, ἔφαγα μπορῶ νὰ κοινωνήσω; Δὲν ἔχω δεῖ ὅμως κανέναν μέχρι τώρα νὰ μὲ ρωτήσει, κατέκρινα μπορῶ νὰ κοινωνήσω;
Ἀδελφοὶ ρώτησαν τὸν ἀββᾶ Παῦλο, ἂν μετὰ ἀπὸ προσευχὴ δὲν πάρουν τὴν σωστὴ ἀπόφαση σὲ ἕνα δίλημμά τους, βοηθάει ὁ Θεός; Καὶ εἶπε ὁ ἀββᾶς ὅτι ἕνας μοναχὸς ἔλεγε τὴν εὐχὴ (λανθασμένα) ὡς ἐξῆς «Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὲ μὴ μὲ ἐλεήσεις!», καὶ ἐρχόμενος πρὸς αὐτὸν κάποιος Δεσπότης τὸν διόρθωσε. Φεύγοντας ὁ Δεσπότης καὶ μπαίνοντας στὸ καράβι ὁ μοναχὸς ξέχασε νὰ λέει τὴν εὐχὴ σωστὰ ὅπως τοῦ εἶπε ὁ Δεσπότης. Καὶ ἔτρεξε νὰ βρεῖ τὸν Δεσπότη, καὶ ἄρχισε νὰ περπατάει στὴν θάλασσα γιὰ νὰ τὸν φτάσει καὶ νὰ τοῦ λέει ὅτι ξέχασε νὰ τὴν λέει ὅπως τοῦ εἶπε. Καὶ ὁ Δεσπότης τοῦ ἀπάντησε ἀπὸ τὸ καράβι «λέγε την εὐλογημένε ὅπως ξέρεις». Δηλαδὴ ὁ μοναχὸς λανθασμένως ἔλεγε τὴν εὐχὴ ἀλλὰ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἦταν πλούσια ἐπάνω του!
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Παῦλος: «ἄσε τὸν Θεὸ νὰ μπεῖ στὴν καρδιά σου καὶ Αὐτός ξέρει».
Εἶπαν ἀδελφοὶ στὸν ἀββᾶ Παῦλο: «ἀββᾶ εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ ὀδηγηθεῖ κανεὶς στὸν φανατισμό». ναι, ἀπάντησε ὁ ἀββᾶς χρειάζεται μεγάλη διάκριση γιὰ νὰ ἀκολουθήσει κανεὶς τὴν μέση ὁδό.
Ρωτήσανε ἀδελφοὶ τὸν ἀββᾶ Παῦλο περὶ τῆς ἐσχατολογίας, καὶ ἀπάντησε ὁ ἀββᾶς: οἱ Πατέρες δὲν μᾶς παρέδωσαν νὰ ἔχουμε μνήμη ἐσχάτων, ἀλλὰ μνήμη θανάτου.

Ὁ λόγος καὶ ἡ πολιτεία τῶν Πατέρων (Φιλοκαλικὰ θέματα)


Ὁ Λόγος καὶ ἡ Πολιτεία τῶν Πατέρων (Φιλοκαλικὰ θέματα)
τοῦ Ἀρχιμ. Τιμοθέου (Τζιαβάρα)
ἀποσπάσματα 
ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο βιβλίον (σελ. 246), ἐκδόσεως Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Θεοδοσίου Ναυπλίου (2004), 
211 00 Ναύπλιον, τηλ. 27520-44240.
ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
 μόνη ἐλπίδα μας, λοιπόν, εἶναι οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ Γέροντες τῆς ἐρήμου, κυρίως οἱ δεύτεροι, διότι αὐτοὶ βιώνουν μὲ ἀκρίβεια τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔχουν πολλὴ παρρησία κατὰ τὴν προσευχή τους στὸν Κύριο. Αὐτοὶ χύνουν τὸ αἷμα τῆς ψυχῆς τους γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Νὰ γιατὶ ὁ σημερινὸς κόσμος ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ. Γιατὶ προσεύχονται γιὰ μᾶς οἱ Πατέρες, οἱ Γέροντες στὴν ἔρημο, κι ἂς λένε οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου μὲ τὸ σκοτισμένο νοῦ τους ὅτι οἱ μοναχοὶ δὲν προσφέρουν τίποτε στὸν κόσμο. Προσφέρουν τὴ «σύσταση τοῦ κόσμου», τὴ ζωὴ τοῦ κόσμου.
Οἱ Θεοφόροι Πατέρες καὶ κυρίως ἐκεῖνοι τῆς ἐρήμου, οἱ νηπτικοί, ὅπως ὀνομάζονται ἀπὸ τὴ διαρκῆ πνευματική τους νήψη καὶ ἐγρήγορση, αὐτοὶ ποὺ ἔζησαν καὶ αὐτοὶ ποὺ ζοῦν ἀκόμη στὶς μέρες μας, εἶναι ἡ ἐλπίδα καὶ τὸ στήριγμά μας μέσα στὴ σύγχυση καὶ τὴν ἀπόγνωση τῆς ἐποχῆς μας, διότι ὁ λόγος τους εἶναι ἔγκυρος, γνήσιος καὶ ἀληθινός, καὶ ἡ ζωή τους Χριστοζωή, ζυμωμένη μὲ τὸ δάκρυ καὶ τὸ αἷμα. Ὁ ἀββᾶς Λογγῖνος λέει ὅτι ὁ Χριστιανὸς ἀποκτᾶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ θεώνεται μόνο ὅταν χύσει αἷμα.
Σ' αὐτούς, λοιπόν, τοὺς Πατέρες καὶ Γέροντες νὰ καταφύγουμε καὶ αὐτῶν τὸ λόγο νὰ ἐφαρμόσουμε καὶ αὐτῶν τὸ βίο καὶ τὴν πολιτεία νὰ μιμηθοῦμε, γιὰ νὰ σωθοῦμε, γιὰ νὰ ὁδηγηθοῦμε μὲ ἀσφάλεια στὸν Κύριο καὶ Θεὸ καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας καὶ ἡ ἀγαλλίασή μας, ἡ τιμή μας καὶ ἡ δόξα μας.
ΥΠΑΚΟΗ

οἱ ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ δὲν πρέπει νὰ βιάζωνται πότε νὰ ἔβγουν ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν

Γράφει σχετικὰ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:
«Β' δὲ παρακαλῶ τόσον τοὺς ἁγίους ἱερεῖς ὅσον καὶ τοὺς λαϊκοὺς Χριστιανοὺς νὰ μὴ βιάζεσθε πότε νὰ ἐβγῆτε ἀπὸ τὴν ἁγίαν ἐκκλησίαν.
Ἀλλὰ οἱ μὲν ἅγιοι ἱερεῖς νὰ ἀναγινώσκετε καὶ νὰ ψάλλετε τὰς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἱερὰς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου, τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τοῦ Ἑσπερινοῦμὲ ἀργοπορίαν καὶ μετὰ εὐταξίας καὶ εὐλαβείας· οἱ δὲ λαϊκοὶ Χριστιανοὶ νὰ ἀκούετε μὲ ἐπιμέλειαν καὶ προσοχὴν τὰ ἀναγινωσκόμενα καὶ ψαλλόμενα, διὰ νὰ τὰ ἐντυπώνετε εἰς τὴν καρδίαν σας καὶ νὰ τὰ ἐνθυμᾶσθε μετὰ ταῦτα, καὶ ἐκ τῆς ἐνθυμήσεως αὐτῆς νὰ φυλάττεσθε ἀπὸ τὸ νὰ μὴ ἁμαρτάνετε· καθὼς καὶ ὁ Προφήτης Δαβίδ, μὲ τὸ νὰ κρύπτῃ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἰς τὴν καρδίαν του, ἐβοηθεῖτο ἀπὸ αὐτὰ καὶ δὲν ἁμάρτανεν· ὅθεν ἔλεγεν· "ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγια Σου, ὅπως ἂν μὴ ἁμάρτω Σοι" (Ψαλμ. ριη').
Ἐπειδή, τὶ τὸ ὄφελος, ἀδελφοί, νὰ πηγαίνετε ὁλημερινῶς εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔπειτα νὰ μὴ λαμβάνετε κανένα καρπὸν ἀπὸ τὰ λεγόμενα εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ἀλλὰ νὰ ἐβγαίνετε ἄκαρποι;
Ὅλη δὲ ἡ αἰτία ὅπου δὲν καρποφορεῖτε εἶναι, α' διότι δὲν ἔχετε προσοχὴν εἰς ἐκεῖνα ὅπου ἀκούετε εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἀλλὰ ἀφήνετε τὸν νοῦν σας νὰ περιπατῇ εἰς τὰ κοσμικὰ καὶ μάταια πράγματα· ὅθεν τὰ αἰσθητὰ μόνον αὐτιά σας ἀκούουν, τὰ δὲ νοητὰ τῆς ψυχῆς εἶναι κεκλεισμένα καὶ δὲν περνᾷ εἰς αὐτὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ».
-----------
Ἀπὸ τὸ βιβλίον, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Λόγοι Tέσσερις - περὶ καλλωπισμοῦ, θεαμάτων, αἰσχρολογιῶν καὶ ἐκκλησιασμοῦ, σ. 174, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».

Περὶ τῆς ἁγίας Ἱερωσύνης


« ἱερέας πρέπει νὰ εἶναι:
- ἕνα χερουβείμ· ἕνα μάτι ποὺ ψάχνει γιὰ τὰ ἄνω· καὶ εἶναι «γεμάτο» μὲ τὰ ἄνω·
- ἕνα σεραφείμ· ἕνα στόμα ποὺ δοξάζει ἀσίγητα τὸν Κύριο· καὶ μιλάει ὅλο γι' Αὐτόν·
- μιὰ καρδιά· ποὺ λαχταράει νὰ «χορτάσει» Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ·
- ἕνας ἄνθρωπος ντυμένος τὴν εὐπρέπεια, τὸ ἔνδυμα τῶν ἀρετῶν-χιτώνα φωτεινό.

Ὅσιος Βαρσανούφιος, ἐρώτ. 241

Περὶ τῆς ἁγίας Ἱερωσύνης


«μεῖς, ποτὲ δὲν θὰ κάμωμε τὴν Ἐκκλησία μας κομμάτια: παρέες, ὁμαδοῦλες σχισματικές. Νὰ μὴν ἐπιτρέψει ὁ Κύριος νὰ καταντήσωμε σὲ τέτοιο κρῖμα καὶ σὲ τέτοιο χάλι θλιβερό! Ὅσες καὶ ἂν εἶναι οἱ ἁμαρτίες μας, νὰ μὴ τὸ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς καὶ Κύριος, τέτοιο φρικτὸ κακὸ νὰ πάθωμε. Γιατί, ἄνθρωπε, ἀποκόβεσαι ἀπὸ τὴν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει, δὲν εἶχε ποτέ, οὔτε κηλίδα, οὔτε σπίλο ἢ ρυτίδα. Ἀνθρώπων εἶναι τὰ ὅποια λάθη!
Σχίσμα στὴν Ἐκκλησία; Γιατί; Ποτέ. Ποτέ. Καὶ ἂν χρειάζεται, οἱ παραβάτες τῶν ἱερῶν κανόνων νὰ τιμωροῦνται αὐστηρά!»
Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, Ἐπιστολή ΚΗ' 

Περὶ τῆς ἁγίας Ἱερωσύνης




«Σᾶς παρακαλῶ, Ἅγιοι ἱερεῖς: νὰ φροντίζετε διὰ τοὺς κοσμικοὺς· πῶς νὰ σωθοῦν. Ὁμοίως πάλι, σεῖς οἱ κοσμικοί, νὰ τιμᾶτε τοὺς ἱερεῖς σας. Καὶ ἂν τύχει ἕνας ἱερέας καὶ ἕνας βασιλέας μαζί, τὸν ἱερέα νὰ προτιμήσεις. Καὶ ἂν τύχει ἕνας ἱερέας καὶ ἕνας Ἄγγελος μαζί, τὸν ἱερέα νὰ προτιμήσεις· διότι ὁ ἱερέας εἶναι ἀνώτερος καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους. Ἐγὼ ἔχω χρέος ὅταν ἀπαντήσω ἱερέα, νὰ σκύψω, νὰ τοῦ φιλήσω τὰ χέρια καὶ νὰ τὸν παρακαλέσω, νὰ παρακαλεῖ τὸν Θεὸν διὰ τὰς ἁμαρτίας μου».

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Διδαχή Γ'

ΜΕΘ ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ




Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Ἰσχυκότες ἡττᾶσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, καὶ πάλιν ἡττηθήσεσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ ἣν ἂν βουλὴν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός,
Καὶ λόγον, ὃν ἐὰν λαλήσητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν,

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, ουδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἡμῶν, αὐτὸν ἁγιάσωμεν, καὶ αὐτὸς ἔσται ἡμῖν φόβος.

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ ἐὰν ἐπ' αὐτῷ πεποιθὼς ᾧ ἔσται μοι εἰς ἁγιασμόν.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ' αὐτῷ, καὶ σωθήσομαι δι' αὐτοῦ.

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἃ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδε φῶς μέγα.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ, καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ' ἡμᾶς.
Ὅτι μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός.
Ὅτι Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός, καὶ ἐδόθη ἡμῖν,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ.

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Θαυμαστὸς σύμβουλος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Θεὸς ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων εἰρήνης.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Δόξα...

Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.
Καὶ νῦν...
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Προσευχή στον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο

Η Επαφή με τους κεκοιμημένους

Απίστευτη χαρά η προσευχή



π.Θαδδαίος ο πνευματικός των Σέρβων.
O πατήρ Θαδδαίος γεννήθηκε το 1914. Όταν έκλεισε τα 18 πήγε σε μοναστήρι. Η επιθυμία του ήταν να υποβάλλει τον εαυτό του σε πολύ σκληρούς κανόνες της μοναχικής ζωής. Γι αυτό το λόγο πήγε στο μοναδικό Ρώσικο μοναστήρι στη Σερβία, στο μοναστήρι Μιλίκοβο δίπλα στο Σβιλαΐνατς. Από το 1928 οι περισσότεροι από την αδελφότητα του μοναστηριού ήταν Ρώσοι μοναχοί από την έρημο της Όπτινα, οι οποίοι ξέφυγαν από την κομμουνιστική εξορία στη Ρωσία.

Στην αρχή της δεκαετίας του ΄50, το Μιλίκοβο γίνεται γυναικείο μοναστήρι. Ο πατήρ Θαδδαίος έμενε στα μοναστήρια Γόρνιακ και Τούμαν και μετά πήγε στο Κόσσοβο και σε Μετόχια. Ήταν ο ηγούμενος του Πατριαρχείου της Πέκης και μετά ο ηγούμενος στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα. Στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα ο πατήρ Θαδδαίος γίνεται ένας από τους πιο γνωστούς πνευματικούς στη Σερβία. Πολλοί θέλουν να τον συναντήσουν, να εξομολογηθούν, να μιλήσουν για λίγο μαζί του, να πάρουν την ευχή του. Για τον πατέρα Θαδδαίο μιλάνε πολλοί πιστοί οι οποίοι ένιωσαν την πνευματική του δύναμη. Για τον θαυματουργό γέροντα από το Βιτόβνιτσα μιλάνε όλα τα ΜΜΕ στη Σερβία.

Αναπαύθηκε στις 16 Απριλίου και η εξόδιος ακολουθία έγινε 19 Απριλίου 2003

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΑΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΕΚΑΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ


1) ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΑΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΙΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΠΑΛΙΑΝΗΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ 
2) ΠΡΙΝ ΚΤΙΣΘΗ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΟΛΗ ΤΟΥΤΗ Η ΠΛΑΓΙΑ ΚΑΘΩΣ ΛΕΓΟΥΝ ΗΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΦΩΤΙΑ 
3) ΟΤΑΝ ΕΦΘΑΣΕΝ Η ΦΛΟΓΑ ΣΕ ΜΙΑ ΒΑΤΟ ΓΗΡΑΙΑ ΜΗ! ΜΗ! ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΕΒΟΑ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΑ 
4) ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΜΕ ΦΟΒΟ ΣΒΗΝΟΥΝ ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΣΚΥΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥN 
5) ΕΚΑΜΑΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΟΙ ΧΩΡΙΚΟΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥΧΕ ΧΑΡΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ ΕΚΕΙ 6) ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΥΡΤΙΑΣ ΚΛΩΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ Η ΜΟΡΦΗ ΔΙΕΚΡΙΝΕΤΟ ΑΝΑΡΙΑ ΕΤΣΙ ΕΙΧΕ ΖΩΓΡΑΦΙΣΘΗ 
7) ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΘΥΜΙΑΖΑΝ ΣΥΧΝΑ ΠΥΚΝΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΛΟΦΩΤΑ 
8) ΘΑΥΜΑ ΕΚΑΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤ΄ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΓΕΝΗΚΑΝ ΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΑ ΚΛΑΔΙΑ 
9) ΜΑΤΣΟ ΤΟΤΕ ΤΑ ΦΥΤΕΨΑΝ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΧΑΡΑ ΤΑ ΚΛΩΝΑΡΙΑ ΠΕΡΙΠΛΕΞΑΝ ΚΑΙ ΦΟΥΝΤΩΝΟΥΝ ΘΑΛΕΡΑ 
10) ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΕΚΤΙΣΑΝ ΟΙ ΧΩΡΙΚΟΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΑΝ ΑΛΛΑ ΕΦΕΥΓΕ ΑΠ΄ ΕΚΕΙ 
11) ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΔΩΣΑΝ ΛΕΝΕ ΜΕΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΥΡΙΟ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΑ ΚΛΩΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΑΣ 
12) ΕΔΩΣΕ ΝΑ ΕΝΝΟΗΣΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΑΠ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ 
13) ΕΤΣΙ ΒΡΙΣΚΕΤ' ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΚΛΩΝΟ ΚΟΡΜΟ ΠΟΥ ΞΕΦΥΤΡΩΣΕ ΑΠ΄ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΙ' ΕΙΝΑΙ ΔΕΝΔΡΟ ΙΕΡΟ 
14) ΘΕΙΑ ΧΑΡΙ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΦΥΛΛΑ Η΄ ΚΛΩΝΑΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΧΗ ΦΥΛΑΚΤΟ 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

<< Αποφθέγματα >>