Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Η σπάνια ιστορία ενός φυλακισμένου που έγινε μοναχός και ζει πάνω σ' ένα βράχο



Τη ζωή του στο Θεό φαίνεται πως έχει αφιερώσει εδώ και είκοσι χρόνια ένας μοναχός από τη Γεωργία, ο οποίος κατοικεί πάνω σε ένα βράχο, ζώντας μια αυστηρή ασκητική ζωή, μακριά από τα προβλήματα και τους πειρασμούς της σύγχρονης κοινωνίας.
Ο μοναχός Μάξιμος (Maxime Qavtaradze), μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ και έχοντας περάσει κάποιο διάστημα στη φυλακή, αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής και να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Όπως είπε και ο ίδιος στη dailymail, έπινε και ήταν χρήστης παράνομων ουσιών, αλλά μόλις βγήκε από τη φυλακή, ήξερε ότι ήταν ώρα για μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του.

Ο 59χρονος άνδρας, ζει πάνω στο βράχο που ονομάζεται Katshki, πάνω στον οποίο είναι χτισμένη μια Εκκλησία. Στους πρόποδες του, υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια θρησκευτική κοινότητα.

Για να εγκαταλείψει το βράχο, πράγμα που κάνει μόνο δύο φορές την εβδομάδα, πρέπει να χρησιμοποιήσει μια σκάλα 40 μέτρων, η κατάβαση της οποίας διαρκεί περίπου είκοσι λεπτά.Όταν παραμένει για αρκετές μέρες στο βράχο, προμηθεύεται τα τρόφιμα απο ένα ΚΑΛΆΘΙ που είναι δεμμένο με σχοινί.

Συχνά τον επισκέπτονται ιερείς ή άνθρωποι προβληματισμένοι και απογοητευμένοι από τις δυσκολίες της ζωής και τα προβλήματα, για να ζητήσουν τη βοήθειά του.

Τρέφονται, κοιμούνται , και προσεύχονται με τους ιερείς, γύρω στις επτά ώρες την μέρα. Ξυπνούν από τις δύο η ώρα τα ξημερώματα και βοηθούν στις δουλειές της Μονής.

Μέχρι τον 15ο αιώνα, όπου εισέβαλλαν οι Οθωμανοί στη Γεωργία, κατοικούσαν στυλίτες, ορθόδοξοι Χριστιανοί που ζούσαν πάνω σε βράχους για να αποφεύγουν τους πειρασμούς.


Για αρκετούς, αιώνες ο βράχος ήταν ακατοίκητος. Το 1944 ένα γκρουπ ορειβατών με επικεφαλής τον Alexander Japaridze, ανακάλυψαν τα ερείπια ενός παρεκκλησιού και τα οστά ενός στυλίτη.

Η ζωή που έχει επιλέξει ο άνδρας αυτός δεν είναι καθόλου εύκολη. Απαιτεί μεγάλες θυσίες και απομόνωση, αφοσίωση στην προσευχή και στο Θεό.

Λίγοι θα διάλεγαν να ακολουθήσουν αυτόν τον δύσκολο τρόπο ζωής. Ο μοναχός Μάξιμος, φαίνεται πως έχει βρει το νόημα της ζωής και τον πραγματικό του εαυτό τα τελευταία είκοσι χρόνια διαμονής στον βράχο Katshki.



















http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr/

Αββάς Ιωάννης ο Αναχωρητής

Να χαιρετάς τους πάντες. Θα πρέπει να είσαι ο πρώτος που χαιρετάς τους ανθρώπους… Χρειάζεται μόνο να πεις μια λέξη σε κάποιον και, με αυτό τον τρόπο, θα αγαλλιάσεις τον νου του.

Ας είναι ο καθένας σημαντικός στα μάτια σου και να μην περιφρονείς αυτούς που έχουν λιγότερη γνώση από εσένα.

Να μην επιδιώκεις να σε τιμούν σε τίποτα, αλλά να συναντάς τον καθένα στο επίπεδό του. Να μην θυμώνεις με έναν αδελφό που εξυψώνει τον εαυτόν του 

ΣΚΗΤΗ ΟΣΙΑΣ ΞΕΝΗΣ . ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΟΣ ΣΤΙΣ ΥΠΟΨΗΦΙΕΣ ΜΟΝΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ.




Στις 18 Νοεμβρίου 1979, ό π. Σεραφείμ έκανε μία ομιλία στις γυναίκες με την όποια προσπάθησε να τις καταρτίσει πιο σταθερά στις μοναχικές αρχές: τις βασικές χριστιανικές αρχές μέσα από τις όποιες θα μπορούσαν να πολεμήσουν μαζί και να υπερνικήσουν τις δαιμονικές δυνάμεις και την πεσμένη ανθρώπινη φύση τους. Πολλά από τα σχόλιά του προέρχονταν από τις συμβουλές του άββά Δωροθέου, τον όποιο οι αδελφές διάβαζαν. «Πρέπει να προσαρμόσετε την ζωή σας περισσότερο στο μοναχικό ιδεώδες», τούς είπε. «Αυτό είναι πού δίνει νόημα στη ζωή σας και θα σας κάνει να καρποφορήσετε.

Μέχρι τώρα ζούσατε πιο πολύ με την δική σας βούληση. Αυτό ήταν απαραίτητο επειδή σταδιακά βλέπατε σιγά σιγά ή καθεμιά σας τί ήθελε- και ή καθεμιά σας πλησίασε πιο κοντά να επιθυμήσει τον μοναχικό ιδεώδες βλέποντας τον άκαρπο του ίδιου θελήματος. Ή μοναχική ζωή, εντούτοις, δεν έρχεται από μόνη της, αλλά από την υπευθυνότητα, την σκληρή εργασία, από την συγκέντρωση και την ανησυχία για αυτό πού κάνετε.

Πρέπει τώρα να εργάζεστε σκληρότερα σε αυτές τις μοναστικές αρχές:
1. Αγάπη και συγχώρηση. Προσπαθήστε να μην προσβάλετε ή μία την άλλη, και εάν σας προσβάλλουν, τότε συγχωρήστε. Ή δύση του ήλιου δεν πρέπει να σας βρει σε θυμό ή ψυχραμένες (σύμφωνα με την διδασκαλία του άγιου Ιωάννη του Κασσιανού, κάποιος δεν επιτρέπεται να προσεύχεται μέσα στην εκκλησία μέχρι να έχει συγχωρήσει όλους τούς άλλους στο μοναστήρι). Εάν δεν υπάρχει ευδιαθεσία, τότε τουλάχιστον συνειδητοποιείς ότι πρέπει να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για αυτό, και μην αναμασάς τις αιτίες για αυτό - είναι ή ψυχρή σου καρδιά. Τον ίδιο τον γεγονός της σκέψης σου «για τον ποιά είναι ή υπεύθυνη», σημαίνει ότι προσπαθείς να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου.
2. Ειλικρίνεια ή μια στην άλλη. Να γνωρίζει ή καθεμιά τι ή άλλη κάνει. Αρχίστε τον καθημερινό σας διακόνημα τον πρωί και ζητήστε μια ευλογία για οτιδήποτε δεν είναι ευθέως καθορισμένο.
3. Κοινή βιωτή. Κοινές ακολουθίες και γεύματα από κοινού.
Τον νέο παρεκκλήσι εδώ θα πρέπει να έχει τον καθημερινό κύκλο των ακολουθιών. Τα κελιά σας και οι κανόνες (ή ατομική προσευχή σας) θα είναι χωριστά, αλλά ή βασική, καθημερινή ζωή είναι κοινή. Όλες πρέπει να ψάλουν στη χορωδία.
4. Φροντίδα - να κάνετε την εργασία καλά. Ό άββάς Δωρόθεος λέει, εκτίμησε τα πράγματα με την κατάλληλη στάση απέναντι στην εργασία. Πρέπει να υπάρξει μια αίσθηση επείγουσας ανάγκης σχετικά με την εργασία.
5. Βαθιά ταπείνωση για τον εαυτό μας. Πρέπει να σκεφτόμαστε: «Έπεσα, Κύριε, ελέησόν με» - Και θα πρέπει να βοηθούμε τούς άλλους πού βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με μας».

ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. ΤΟΜΟΣ Γ

Ορθόδοξος Μοναχισμός



Η μοναχική ζωή είναι ένας διά βίου και συνειδητός αγώνας για την απόκτηση της ευαγγελικής τελειότητας κατά τον λόγο του Κυρίου: "εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα... καί δεῦρο ἀκολούθει μοι" (Ματθ. 19, 21). Ο ἄνθρωπος ποθώντας να ζήσει την αγάπη, την ελπίδα, τον ενθουσιασμό, τη χαρά από την ένωση με τον Χριστό, ξενιτεύεται από τα αγαθά του κόσμου και ενδυόμενος το μοναχικό σχήμα αναζητεί το ευαγγελικό "ἕν οὗ ἐστι χρεία" (Λουκ. 10, 42).

Λέει ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (+1991): "Μεγάλο πράγμα η μοναχική ζωή, πολύ μεγάλο! Μεγάλη, υψηλή ζωή, θεία ζωή, ποιητική ζωή. Είναι μια ζωή εξαίσια. Η μοναχική ζωή είναι ζωή χαρισάμενη. Η χαρά του μοναχού είναι να μπει στην αγάπη του Θεού, στην Εκκλησία, στην Αγία Τριάδα, στον Χρισ΄το. Ο μοναχός ενούται με τον Χριστό, σκιρτάει η καρδιά του, πληρούται χάριτος. Ο Χρισ΄τος είναι η χαρά του, είναι ενθουσιασμός, είναι ελπίδα, είναι αγάπη" ("Περί του μοναχικού πολιτεύματος", Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, έκδ. Ι. Μονή Χρυσοπηγής Χανίων).
Η αγάπη για τον Χριστό και η απόλυτη αφιέρωση στο πρόσωπό Του είναι η κινητήριος δύναμη που οδηγεί στη μοναχική ζωή. Ο μοναχός διαφυλάσσοντας ψυχή τε και σώματι τις θεμελειώδεις μοναχικές αρετές της υπακοής, της παρθενίας και της ακτημοσύνης αγωνίζεται να διασώσει την αληθινή εν Χριστώ ζωή και να επανέθει στο πρωτόκτιστο κάλλος του κατ'εικόνα Θεού πλασθέντος ανθρώπου.

Έτσι, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, ο μοναχός γίνεται ευχέτης υπέρ όλου του κόσμου. Βλέπει στο πρόσωπο τού κάθε ανθρώπου την εικόνα του Θεού και στην κτίση την σφραγίδα της θείας δημιουργίας και μεγαλειότητας. Αφοσιώνεται στον Θεό και με ψυχή γεμάτη αγάπη προσεύχεται και εργάζεται για τη σωτηρία του σύμπαντος κόσμου.

"Νά ποια είναι η σημασία της προσευχής του μοναχού, λέει ο άγιος Πορφύριος. Είναι στο κελλί του μόνος, αλλά τα κύματα της προσευχής του φθάνουν σε όλους τους ανθρώπους, έστω κι αν είναι μακριά. Με την προσευχή ο μοναχός συμμετέχει σε όλα τα προβλήματα των ανθρώπων και κάνει θαύματα"

Πως η αμεριμνησία φέρνει τη πτώση της οικογένειας

Χριστιανική Οικογένεια (Εκπομπή 29)

Δύσκολες καταστάσεις λόγω αμεριμνησίας. 
Η αμεριμνησία στα πνευματικά φέρνει χλιαρότητα σε όλη την οικογένεια, γιατί η αμεριμνησία σταματάει την εκζήτηση.
Έτσι χάνουμε τη δύναμή μας και όταν έρχονται τα προβλήματα δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε πια γιατί δεν είναι μαζί μας ο Θεός πια. Υπάρχει όμως λύση με την επιστροφή στο Θεό.



Δύσκολες καταστάσεις από την εχθρότητα κάποιων ανθρώπων.

Χριστιανική οικογένεια (Εκπομπή 31)

Πολλές φορές επιτρέπει ο Θεός να ξεσηκώνει εχθρούς εναντίον μας.
Πως τους αντιμετωπίζουμε. Τι να κάνουμε και τι να μην κάνουμε.



Ποια είναι η ευλογημένη από το Θεό οικογένεια;

Χριστιανική οικογένεια (Εκπομπή 32)


Ο Θεός επιβλέπει στου ταπεινού και φτωχού το πνεύμα, στη συντετριμμένη καρδιά και στου τρέμοντα τον Λόγο Του. 
Το κύριο χαρακτηριστικό είναι ο φόβος του Θεού.
Η εύνοια του Θεού έρχεται στον άνθρωπο που φοβάται το Θεό και εκζητάει αυτά τα χαρακτηριστικά.





Πως η οικογένεια θα απολαμβάνει την ευλογία του Θεού.

Χριστιανική Οικογένεια (Εκπομπή 33) 

 Πως η χριστιανική οικογένεια θα απολαμβάνει την ευλογία του Θεού. Ποια είναι η ευλογημένη και ευτυχισμένη οικογένεια.

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Χριστιανική οικογένεια (εκπομπή 11) / Αν ο ένας στο ζευγάρι είναι ζηλιάρης ή γκρινιάρης;

Δύσκολες καταστάσεις που δημιουργούνται όταν στο χαρακτήρα των συζύγων υπάρχουν ζήλια, γκρίνια, τσιγκουνιά ή σπατάλη, τεμπελιά και υπερηφάνεια.




Πως μπορούμε να προκαλέσουμε τον Ιησού Χριστό ώστε να προσεύχεται για εμάς.

Χριστιανική οικογένεια (Εκπομπή Νο 10).

Πώς να έχει καλή συνέχεια η οικογένεια (Μέρος β ').
Πως μπορούμε να προκαλέσουμε τον Ιησού Χριστό ώστε να προσεύχεται για εμάς.
Το πνεύμα της ευγνωμοσύνης και της ευχαριστίας φέρνουν την καλή συνέχεια



Τι να κάνει ο Χριστιανός αν διαπιστώσει ότι έχει κάνει λάθος επιλογή συζύγου.

Χριστιανική οικογένεια. (Εκπομπή 09). 

Πώς να έχει καλή συνέχεια η οικογένεια (Μέρος α '). 
Τι να κάνει ο Χριστιανός αν διαπιστώσει ότι έχει κάνει λάθος επιλογή συζύγου.  
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την καλή συνέχεια της οικογένειας.




Πως θα καταλάβω εάν βρήκα τον σωστό από το Θεό σταλμένο σύζυγο;

Χριστιανική οικογένεια (Εκπομπή 03)

1. Πως μπορώ να διακρίνω πιοια αδελφή/ος είναι η/ο κατάλληλη/ος για να παντρευτώ;
2. Σε περίπτωση που έχω αγαπήσει τη λάθος αδελφή, πως να αποβάλλω από την καρδιά μου το συναίσθημα αυτό;
3. Δεν είναι πιο ασφαλές να υπάρχει συμμαρτυρία και από τους εργάτες της εκκλησίας;


Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

«Γιατί να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία;»

http://tokandylaki.blogspot.ca/2014/05/blog-post_3.html


Στον ιερέα συχνά, κάνουν αυτήν την ερώτηση, πού αναφέρεται στον τίτλο, και αρχίζουν να δικαιολογούνται.
-Πρέπει να χορτάσουμε ύπνο, να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια, να κάνουμε δουλειές στο σπίτι, κι εδώ πρέπει να σηκωθώ και να πάω στην εκκλησία.
Για ποιό λόγο;
Η απαίτηση αυτή δεν έχει εφευρεθεί από τούς ανθρώπους, αλλά έχει δοθεί από τις Δέκα Εντολές: «εξ ημέρας εργάζου και κάμνε πάντα τα έργα σου' η ήμερα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Κυρίου του Θεού σου» (Εξ. 20, 8)... Στην Καινή Διαθήκη, μια μεγάλη γιορτή έγινε η Κυριακή, γιατί ο Χριστός, αναστήθηκε από τούς νεκρούς, άγιασε αυτή την ήμερα. Σύμφωνα με τούς κανόνες της Εκκλησίας ο παραβάτης της εντολής αυτής υπόκειται σέ αφορισμό (80ος κανόνας ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου). Είναι απίθανο ο Δημιουργός να μας έδινε παράλογες εντολές, και οι κανόνες της Εκκλησίας δεν είναι γραμμένες για να παιδεύουν τούς ανθρώπους. 
Ποιό είναι τελικά το νόημα αυτής της εντολής; 
Επειδή ο θεός είναι η αγάπη και η πηγή της αγάπης και όποιος μένει εις αυτήν την αγάπη και την ασκεί διά των έργων, μένει εν τω Θεώ και ο Θεός μένει εν αύτώ», σύμφωνα με τα λόγια του ευαγγελιστή Ιωάννη (Α' Ίω. 4, 16), και το να εισέλθεις σέ επικοινωνία μαζί Του είναι δυνατόν μόνο μέσα από την αγάπη....  
Αν εμείς αγαπάμε έναν άνθρωπο, τότε δεν επιδιώκουμε να συναντιόμαστε πιο συχνά μαζί του; Είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι οι ερωτευμένοι αποφεύγουν να συναντήση ο ένας τον άλλο; Ναι, μπορείς να μιλήσεις κι από το τηλέφωνο, αλλά είναι καλύτερα να μιλάς προσωπικά. Έτσι και ο άνθρωπος πού αγαπά τον Θεό, επιδιώκει να Τον συναντά... Αφού, στο ναό του Θεού είναι συνεχώς στραμμένα τα μάτια του Κυρίου.
Εδώ Εκείνος μας ξαναγεννά μέσα από το βάπτισμα. Γι' αυτό η εκκλησία είναι η μικρή ουράνια πατρίδα μας. Εδώ ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας στο μυστήριο της Εξομολογήσεως. Εδώ δίνει τον Εαυτό Του σέ μας μέσα από την Θεία Κοινωνία. Είναι δυνατόν κάπου άλλου να μπορείτε να βρείτε αυτές τις πηγές της αιώνιας ζωής;
Στο ναό, ο Κύριος, όχι μόνο μας προστατεύει και μας δίνει δύναμη, αλλά και μας διδάσκει επίσης. Αφού όλη η λειτουργία είναι ένα πραγματικό σχολείο της αγάπης του Θεού...

Η λειτουργία της Κυριακής, είναι η καλύτερη θεραπεία για τις αμέτρητες καταθλίψεις και τις λύπες πού ζουν στην «γκρίζα καθημερινότητα». Αυτό είναι ένα λαμπερό ουράνιο τόξο της διαθήκης του Θεού μέσα στην ομίχλη της γενικής αναστάτωσης. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΒ ΝΑ ΛΑΜΠΕΙΣ ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ 

Όσοι συνηθίσαμε να λέμε ψέματα, δεν σεβόμαστε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους


http://tokandylaki.blogspot.ca/2014/07/blog-post_22.html


Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Ἰωὴλ Φραγκάκος

«Εἰσί δέ τρεῖς διαφοραί ψεύδους· ἔστιν ὁ ψευδόμενος κατά διάνοιαν καί ἔστιν ὁ ἐν λόγῳ ψευδόμενος καί ἔστιν ὁ εἰς αὐτόν τόν βίον αὐτοῦ ψευδόμενος» (ἀββᾶ Δωροθέου, Περί Ψεύδους, ΕΠΕ «Φιλοκαλία», τ. 12).
Ὑπάρχουν τρεῖς γενικοί τρόποι γιά νά λέμε ψέματα καί νά εἴμαστε ψευδόμενοι, γράφει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος.

α. Ὁ πρῶτος τρόπος εἶναι νά ψεύδεται κάποιος κατά διάνοια. Χαρακτηριστικό αὐτῆς τῆς καταστάσεως εἶναι ἡ ὑπόνοια καί ἡ καχυποψία. Αὐτός πού ἔχει καχυποψίες, ἐάν δεῖ κάποιον νά ὁμιλεῖ μέ ἕναν ἄλλο, ὑποπτεύεται πώς μιλοῦν γι' αὐτόν. Ἐάν διακόψουν τήν ὁμιλία, ὑποψιάζεται πώς διέκοψαν γι' αὐτόν. Ἡ καχυποψία, πού εἶναι μία μορφή ψεύδους, τόν κάνει νά μή λέγει τίποτε τό ἀληθινό, ἀλλά νά κατασκευάζει ὅλο ὑποθέσεις. Τά ἀποτελέσματα τῆς περιπτώσεως αὐτῆς εἶναι περιέργειες, κρυφακούσματα, καταλαλιές, κατακρίσεις καί μαλώματα.

β. Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι νά ψευδόμαστε μέ τόν λόγο. Ἕνας πού εἶναι ψεύτης στά λόγια, προσπαθεῖ νά δικαιολογήσει τίς ἁμαρτίες του, τά πάθη του ἤ προσπαθεῖ νά ἐπιτύχει τοῦ σκοποῦ του μέ ψέματα. Τροποποιεῖ τίς κατηγορίες εἰς βάρος του μέ ψέματα. Λέγει ψέματα γιά νά ἐκπληρωθοῦν οἱ ἐπιθυμίες του. Ψεύδεται γιά νά ἐντυπωσιάσει, νά ἀποφύγει πολλές καταστάσεις ἤ γιά νά κερδίσει χρήματα καί ἀγαθά. Αὐτός πού λέγει ψέματα στά λόγια του, φτάνει στό σημεῖο νά μήν τόν πιστεύουν οἱ ἄλλοι, ἔστω καί ἄν λέγει ἀλήθεια.

γ. Ὁ τρίτος τρόπος εἶναι ὅταν ψεύδεται κάποιος μέ τόν βίο του. Ἄλλη εἶναι ἡ πραγματική ζωή πού κάνει καί ἄλλη δείχνει νά κάνει. Εἶναι ἄσωτος, ἀλλά ἐμφανίζεται ἐγκρατής. Εἶναι πλεονέκτης καί ἐμφανίζεται ἐλεήμονας καί μιλᾶ μέ θέρμη γιά τήν ἐλεημοσύνη. Εἶναι ὑπερήφανος καί θαυμάζει τήν ταπεινοφροσύνη. Προβάλλει τήν ἀρετή ἤ γιά νά σκεπάσει τόν ἑαυτό του ἤ γιά νά τόν θαυμάζουν οἱ ἄλλοι. «Οὗτος οὐκ ἔστιν ἁπλοῦς ἄνθρωπος, ἀλλά διπλοῦς». Εἶναι διπλοπρόσωπος. Ἡ κατάσταση τῆς ὑποκρισίας συνδέεται στενά μέ τό ψεῦδος, καί μάλιστα μερικές φορές ἡ ὑποκρισία καί τό ψεῦδος ταυτίζονται.

Τό πάθος τοῦ ψεύδους ὅλους μας ἔχει ἀκουμπήσει. Ἄλλος ψεύδεται ἐπειδή ἀποσκοπεῖ στό συμφέρον του, ἄλλος γιά τήν καλοπέρασή του, ἄλλος γιά τήν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας του, ἄλλος γιά νά προξενήσει γέλιο καί εὐτραπελία, ἄλλος γιά νά ἐπιβουλευτεῖ τόν ἀδελφό του καί νά τόν κακοποιήσει· ὑπάρχουν πολλοί λόγοι γιά νά πεῖ κάποιος ψέματα.

Τό ψέμα ὅμως, ὅπως μέ εὐκολία θριαμβεύει, ἔτσι καί μέ εὐκολία καταρρέει. Μπορεῖ κάποιος νά λέγει ἕνα σωρό λόγια πού μέσα σέ αὐτά κρύβεται μέ ἐπιμέλεια τό ψέμα, στό τέλος ὅμως δέν ἐπιτυγχάνει τίποτε. Πολλές φορές λέμε ψέματα γιά νά ἐπικρατήσουμε, ἀλλά τελικά τά ἴδια μας τά ψέματα μᾶς ἐκθέτουν καί μᾶς ρεζιλεύουν.

Κατά κανόνα ὅσοι λέμε ψέματα ἀποδίδουμε στούς ἄλλους τά ἐλαττώματα τά δικά μας, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν καί οἱ ἀνήθικες γυναῖκες, πού κατηγοροῦν τίς τίμιες ἀπό φόβο μήν τυχόν μιλήσουν. Ἐπίσης, γινόμαστε ἰδιαίτερα φορτικοί στούς ἄλλους ἤ ἀκόμη καί βίαιοι. Αὐτό φαίνεται καθαρά στήν περίπτωση τῆς καχυποψίας. Ὅποιος δηλαδή ἔχει ὑπόνοιες καί καχυποψία, βασανίζει τούς ἄλλους. Ἕνας σύζυγος πού ὑποψιάζεται τήν σύντροφό του, τήν βασανίζει, τήν βρίζει, τήν ἐξουθενώνει καί τήν κακοποιεῖ. Συμβαίνουν ὅλα αὐτά, ἐπειδή στό μυαλό του ἔχει πλάσει ψευδεῖς εἰκόνες ἤ ἔχει καταλήξει σέ ψευδῆ συμπεράσματα.

Ἀκόμη ὑπάρχει καί ὁ μυθομανής. Λέγει ψέματα χωρίς νά ἐξυπηρετοῦν σέ τίποτε. Νομίζει ὅτι τόν καταδιώκουν, προφυλλάσσεται ἀπό ἄλλους χωρίς λόγο κ.ἄ. Ὁ μυθομανής μπορεῖ νά προκαλέσει στούς ἄλλους ἄσχημες καταστάσεις καί ἐνδέχεται ἐξ αἰτίας του, νά ἀποδίδονται σέ ἀνθρώπους ἀθώους κατηγορίες ἐντελῶς ἀνυπόστατες καί μή πραγματικές. Ἡ μυθομανία εἶναι ἕνα εἶδος διαστροφῆς.


Αὐτό τό φοβερότατο πάθος, τό ὁποῖο δέν θεωροῦμε σπουδαῖο, ἀφοῦ μάλιστα βρίσκουμε καί δικαιολογίες πώς τάχα λέμε ψέματα γιά καλό, γιά νά προστατεύσουμε τούς ἄλλους, γιά νά σώσουμε μία οἰκογένεια, γιά νά προλάβουμε τυχόν μεγαλύτερες καταστροφές, ὀφείλουμε νά τό πολεμήσουμε. Ὅσοι συνηθίσαμε νά λέμε ψέματα, δέν σεβόμαστε οὔτε τόν ἑαυτό μας οὔτε τούς ἄλλους καί πολλές φορές τό πάθος αὐτό μᾶς ἐκθέτει στά μάτια τῶν ἄλλων, ἀλλά προπαντός μᾶς στερεῖ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

<< Αποφθέγματα >>